जीवन जगण्यात आनंद आपोआप मिळत नाही, तर तो संघर्षाने मिळवावा लागतो. मी आयुष्याचे दोन प्रकार मानतो. एक म्हणजे सुखासीन आयुष्य, ज्यात सर्व तऱ्हेची भौतिक सुखे अवतीभवती पिंगा घालीत असतात; पूर्वपुण्याई, वारसाहक्काने मिळालेली संपत्ती वगैरे. कारण कोणतेही असो, पण जीवनाच्या गरजा सहजपणे पूर्ण होतात. पण या सुखाचा आनंद लाभेलच असे नाही.
याउलट दुसरा प्रकार आनंदी आयुष्याचा. यात भौतिक सुखेच काय, पण अन्न, वस्त्र, निवारा या अत्यावश्यक गरजांची पूर्तताही होणे अनेकदा कठीण असते. या प्रकारात पदोपदी संघर्षच करावा लागतो. पण या आयुष्यात जगण्याचा निखळ आनंद देणारे असे अनेक क्षण असतात, ज्यांचे वर्णन करणे केवळ अशक्य. भगवंताच्या भेटीचा आनंद याहून वेगळा नसेल.
या दोन आयुष्यांत आणखी एक फरक आहे. पहिल्यात संबंधित व्यक्तीला सुख लाभते, पण भोवतालची मंडळी त्यावेळी सुखी होतीलच असे नाही. याउलट दुसऱ्या आयुष्य प्रकारातील आनंदाचा क्षण इतरही काही जणांना आनंद देणारा ठरतो.
कोणता मार्ग निवडायचा हे ज्याचे त्याने ठरवायचे.
याउलट दुसरा प्रकार आनंदी आयुष्याचा. यात भौतिक सुखेच काय, पण अन्न, वस्त्र, निवारा या अत्यावश्यक गरजांची पूर्तताही होणे अनेकदा कठीण असते. या प्रकारात पदोपदी संघर्षच करावा लागतो. पण या आयुष्यात जगण्याचा निखळ आनंद देणारे असे अनेक क्षण असतात, ज्यांचे वर्णन करणे केवळ अशक्य. भगवंताच्या भेटीचा आनंद याहून वेगळा नसेल.
या दोन आयुष्यांत आणखी एक फरक आहे. पहिल्यात संबंधित व्यक्तीला सुख लाभते, पण भोवतालची मंडळी त्यावेळी सुखी होतीलच असे नाही. याउलट दुसऱ्या आयुष्य प्रकारातील आनंदाचा क्षण इतरही काही जणांना आनंद देणारा ठरतो.
कोणता मार्ग निवडायचा हे ज्याचे त्याने ठरवायचे.
No comments:
Post a Comment